Mikrofeminizm trendi ve annesiz kız çocukluğundan kaçış

Bu video çok popüler olmamış ama çok isabetli. Kısaca şunları söylüyor:

- 👩‍👧 Annesi tarafından annelik yapılmamış kız, aynı şekilde annesiz bir anneye dönüşür ve duygusal ihmal döngüsünü sürdürür.

- 💔Küçük kızlar görüldüklerini ve sevildiklerini hissetmek için annelik rolünü üstlenirler, yetişkinlerin sorumluluklarının yükünü taşırlar.

- 🤯 Bu, çarpık bir benlik duygusu yaratır ve onaylandığını hissetmek için sürekli olarak başkalarıyla ilgilenme ihtiyacına yol açar.

- 😠 Duygusal açıdan olgunlaşmamış anneler zalim ya da saf olabilir, ancak annelik eksikliği kalıcı zarara neden olur.

- 👠 Küçük kızlar annelerinin yerini doldurmaya, kendilerine büyük gelen bir rol üstlenmeye çalışır.

- Bu anneler genellikle duygusal destek için kızlarına güvenirler ve bu da bağımlılık döngüsünü sürdürür.

- 😥 Kız çocukları kendilerini yük altında hissederler, annelerinin iyiliğinden sorumlu hissederler, bu da karşılıklı bağımlılık dinamiğini daha da güçlendirir.

- Bu durum ya başkalarıyla ilgilenmekten bunalmaya ya da anneliği tamamen reddetmeye yol açar.

- 🦸‍♀️ Bu döngüyü kırmak, kendini keşfetme ve iyileştirme yolculuğunu, kendi ihtiyaçlarınıza öncelik vermeyi öğrenmeyi gerektirir. (bence burada devreye mikrofeminizm giriyor, kendinden başlayarak, başkalarına annelik etmeye çalışmadan, Kızılcık Şerbeti Kıvılcım gibi kahramanlık yapmaya çalışmadan küçük müdaheleler de olur gibi -bazen iç çocuklarla değil dış çocuklarla da çalışmalı insan, people-pleaser/ el iyisi tiplerin sürekli mutlu etmeye çalıştığı dev egolu çocuk gibi davranan zorbalarla değil gerçek minik çocuklarla!)

-  İçinizdeki çocukla çalışmak (inner child work/iç çocuk çalışması) çok önemlidir, özgün benliğinizle yeniden bağlantı kurmanıza ve sağlıklı sınırlar geliştirmenize olanak tanır.

- 🙅‍♀️ Hayır demeyi öğrenmek, sınırlar koymak ve başkalarına vermek ve onları önemsemek dışında kendi değerinizi tanımakla ilgilidir.

- ✨ İyileşmeye giden yol uzun ve zorludur ama sonuçta kendiniz olmakta özgür olduğunuz tatmin edici bir hayata götürür.

Bence bu konuşmada özellikle evin büyük kızı vurgusu da olabilirdi. Daha doğulu bir şey gibi bu ama batıda da yaygın tüm evi maddi manevi sırtlayan büyük kız... 

Bir de oğlanlar var... Bizde o tür bir enmeshment/ içiçe geçmişlik, istemeyerek evlendiği kocasından duyduğu memnuniyetsizliği oğlunu gözünde yücelterek ama aynı zamanda elini kolunu bağlayarak dengelemeye çalışmak çok yaygın. Sadece görücü usulünde değil, aradığı gibi hayatı beraber omuzlayabileceği bir eş bulamayan kadınlar için de geçerli bu memnuniyetsizlik, aşk evliliğinde bile görebilirsiniz, erkekler evişlerini beraber yapmadığında nerede ortaklaşılacak mesela? (neyse bu ayrı bir konu tam olmasa da). Video Aksu Bora'nın daha tarihsel Annesiz Kızlar'ını psikolojik açıdan tamamlıyor diyebiliriz.

Ve tabii bütün bunlarda baba nerede, şiddet göstermediğinde bile pek var olmayan baba kilit oğlan çocuğu hikayesinde olduğu gibi ama evet bunlar başka yazının konusu. Bir de mikrofeminizmler var, burada sözü edilen, kendin için ve başka kadınlar ve kız çocukları için küçük şeyler yaparak, onların ne yaşadığını gördüğünü minik hareketlerle, aile içinde, sokakta, okulda belli ederek büyük değişimler elde etmek meselesi, ki konuşulmaya başlaması, hatta Tiktok'ta popüler olması harika gerçekten!)  (linkin Fransızca da olsa bir özeti)

konuşma metnini tabii oto-çeviri yöntemiyle youtubeda alt yazı olarak da görebilirsiniz ama kısmen şöyle toparlamaya çalıştım, kendi yorumlarımı da parantez içlerine yazdım: 

Bugün, annesiz anneler haline gelen, daha sonra bir nevi kızları tarafından annelik yapmayı bekleyen ve bunun sonucunda kızları annesiz kalan ve daha sonra böyle devam eden annesiz kızlar hakkında birkaç düşüncemi paylaşmak istiyorum. birlikte çalıştığım ve şu ya da bu nedenle tanıştığım çoğu kadının deneyimine göre, anneleri anne olacak kadar duygusal donanıma sahip değildi ya da bağlanmamıştı ve pek çok küçük kız bu görevi üstlenecekti. Annelerini sadece anneye duydukları kör sevgiden dolayı değil, bir anneye sahip olmanın tek yolu olarak yetiştirme sorumluluğu annenin müsait olmaması, duygusal olarak yok olması, bağlantısız, depresif, bağımlı, takıntılı, olduğu durumlarda bu küçük kız için tek yoldur bazen. Annelik görmenin yolu bu kadına nasıl iyi bir anne olunacağını öğretmek ve kendisi de annelik yaparak bunu yapacak! Bunun getirdiği yükü hayal edebiliyor musunuz, eminim bunu izliyorsanız belki bir çocuğun yükünü hissedebilirsiniz kişinin ihtiyaçlarının nasıl karşılanacağına dair hiçbir modelleme olmadan, tüm çabayı ve dikkati sarf etmek ve anne-babanın neye odaklanacağına odaklanmak...

Sınırsız bir rezonans ve uyum kaynağı olmanız gerekiyor, bir nedenden dolayı işinize yaramayan bir ihtiyaç karşılama makinesisiniz ve aniden bunun için çalışmak zorunda kalıyorsunuz ve böylece bir çocuk olarak bu tür şeyler yaratıyor. Sadece dünyayla değil, kendinizle de ilişki kurma şeklinizde farklı bir bağlantı ve her zaman öyle bir tip olacaksınız.

Kim olduğunla tanışmanın bir yolu olarak herkesi ilk sıraya koyan kişi olmak... çünkü sen birine bakmıyorsan birisi seninle nasıl ilgilenecek? İşlerin düzeni bu, sen misin önce birisiyle ilgilenirsin, sonra o da seninle ilgilenir! Duygusal açıdan olgunlaşmamış bu annelerin bazıları kötü niyetlidir, bazıları  içlerinden bazıları süper kötü, bazıları sadece çok saf küçük kızlar, yani çoğunlukla hepsi sadece saf küçük kızlar ama bunun da ötesinde, bazıları bildiğin acımasız oluyor. Bu kadınların nasıl yaratıldığı, kızlarının da şimdi nasıl benzer şekilde yaratıldığına dair konuşmak, anneliğin yokluğunun çocuklarının ruhu üzerinde yıkıcı etkileri olduğunu deneyimlemek ve  bunun kızların anne olmasıyla karşılıklı bağımlılıkla nasıl bir ilişkisi olduğunu da incelemek istiyorum. Annesinin ayakkabılarını giyen kız imgesi çok komik gibi halbuki onlar onlar için çok büyükler, tıpkı annelik rolünün onlar için çok büyük olması gibi. Küçük bir kızın bunu yapmaya çalıştığını görmek gibi eğlenceli   değil yani.  (Bence zaten o da komik falan değil, bakınız bu blogda: pedofili, oryantalizm, feminizm)

Annesinin peşine düşmek... bu büyük bir rol ve çocuğa pek çok şeyden çok erken sorumlu olduklarını ve küçük çocukların hiçbir şeyden sorumlu olmaması gerektiği ama küçük kızlara sorumluluk almaları öğretiyor. Annenin iyi küçük yardımcısı olsunlar ve anneniz böyle bir çocuk oldukları için onlarla gerçekten gurur duysun.

İyi bir kızsın...  küçük kardeşine baktığın için, işlere yardımcı olduğun için, görünmez olduğun için,  zaten sahip olduğum sorunları daha fazla yaratmadığın için! Bu tür kadınların sonra dünyadan çıkıp kendilerinden başka herkesin yükünü üstlenmelerine şaşmamalı, kendileri de bir yük gibi hissediyorlar ama bu anneler sizden öyle olmanızı bekliyor adeta onlara bir destek ve yardım gibi... Çünkü onlar bunu yapabilecek donanıma sahip değiller.

Herhalde anneler, çocukların sahip oldukları kapasiteyi gördüklerinde şöyle diyorlar: ah harika, kendi kişiliğimi buldum o beni destekleyecek, bana yardım edecek!  Aynı şeyi yaşamış biri olarak çocuğuna kadar yük olmak ve sana yapılanın aynısını yapmak çok tuhaf bir dinamik çünkü annenin kızına olan bağımlılığı doğru değil: Evet bu aynı zamanda kızının annesine olan bağlılığı, yani kendisine karşı sorumluluk duygusu bağı da aslında anneye yük olan şey. Çocuk büyüyünce ya uğruna her şeyi feda edecek bir kadın olur, herkes ya da başka hiçbir şey için kapasitesi olmayan bir kadın: Genellikle ya çok fazla çocuğu olur ve bunalır ama çocuk sahibi olmamayı seçen ve kendini yetiştirme konusunda yeterli hissetmeyen bu tür kadınların giderek daha fazla olduğunu da görüyorum. 

O çocuklar açıkçası haklı olarak böyle hissetmiyorlar çünkü kendinizi ve onların ihtiyaç duyduğu kişiyi aynı şekilde dönüştürebilirsiniz, önemli olan bunu kendinizle yapmaya başlamanızdır, kim olduğunuzu bilmeye ihtiyacınız var ki böylece kendinizi güvende hissetmeye başlayabilirsiniz. 

Bu kızlar büyüdüklerinde hayatlarını toparlamaya ve iyileşmeye başlıyorlar ve kendileriyle biraz çalışıyorlar, durumu fark ediyorlar ve diyorlar ki "bir dakika bekleyin benim başka kimseye verecek yerim yok herkese o kadar çok şey veriyorum ki!" Bu yüzden eğer asla büyüyemeyen bir yetişkini yetiştirmek zorunda kaldıysanız imkansızı görmüşsünüzdür çünkü bir yetişkini yetiştiremezsiniz, yetişkinin sizin tarafından yetiştirilebildiğiniz çağda olduğu gibi kendisini yetiştirmesi gerekir. 

Birisinin veya birisinin birisi tarafından büyütülebilmesi, çocukluğunda yetişkin olduğunda sadece sizin sorumluluğunuz haline gelecektir ve bu yetiştirme bir fırsat haline gelir ve bu anneyle başlar, sonra partnere gider. Sonra herkese annelik yapmaya çalıştığınız ve sonra herkese karşı sorumlu olduğunuz ve sonra tükendiğiniz ve kırgın hissettiğiniz bir şey olur. 

Ne yaptığınızı veya neden yaptığınızı bilin, sanki bazı şeyleri yapmanın tek yolu bu gibi geliyor bunun nedeni muhtemelen başınıza gelenlerin etkilerini ve ne kadar yük getirdiğini bilmiyor olmanızdır. Bu sorumluluğun verilmesi büyük bir yüktü çünkü sen şöyle diyordun "ama bana iyi bir kız olduğum söylendi, tüm bunları yaptığım için kendimi iyi bir kız gibi hissettim" ve sonra bir parçan şöyle dedi: "Neden bunu doğru yapmak zorundayım ki? kendim hakkında iyi hissetmeli miyim, yapmam gerekeni yapmalıydım, yoksa bana ihtiyaç duyduğum alan verilmediği için kızmalı mıyım?" Büyük çatışma ve bunun yan ürünü bu çatışma, karşılıklı bağımlılıktır. Karşılıklı bağımlılıkla baş etme ve iyileşme yolculuğu, birçok katmanı olan bir süreç. Anneyle olan ilişki, görünmez benlikle sınırlarla olan ilişki ihtiyaçlarımızla olan ilişkimiz başkalarına hizmet etmek ve vermek dışında değerimizle olan ilişki neredeyse kendini yeniden keşfetmek gibi bir süreç.

Ya da sadece kendini baştan keşfetmek mi demeliyim? Çünkü ne yaparsan yap şu an gerçek benliğiniz değil ama bu sadece size yeterince annelik yapılmamasına bir adaptasyon, böylece bir benliğe sahip olduğunuzu bilirsiniz, değere sahip olduğunuzu bilirsiniz, sınırlarınız olduğunu bilirsiniz, var olabileceğiniz ve kendi deneyimlerinizi yaşayabileceğiniz başkalarının iyi deneyimler yaşamaması herkesin mutluluğundan sorumlu olmadığınız herkesin ihtiyaçlarını tahmin etmek zorunda olmadığınızı bilirsiniz... Bu çok fazla! 

Bu döngüyü sonlandırmanın yolu var. Büyükannem küçük kardeşlerine annelik yapıyordu sanırım  yedi yaşındaydı, okula gitmiyordu ve küçük kardeşlerini büyütüyordu, hayal edin! Sonra gitti dokuz çocuk sahibi oldu. Sadece okulu bırakıp kardeşlerini büyütmenin çocukluğun senden çalındığının yükünü hayal edebiliyor musun? Tamamen bakımlan bir çocukken kaygısızsın, sorumlulukların yok kendi duygusal durumu dışında kimsenin duygusal durumu hakkında endişelenmemelisin. Çünkü kendinizi keşfetmek, kendinize sahip olduğunuzu keşfetmek çok zor bir deneyim.

Umarım bu deneyimde yalnız olmadığınızı ve bunun özellikle kadınlar arasında çok paylaşılan bir deneyim olduğunu, aynı zamanda bundan bir çıkış yolu olduğunu ve tabii ki söylediğim gibi işin iyileşmek olduğunu bilmenize yardımcı olur. Temelde karşılıklı bağımlılıktan başlayabilirsiniz, ancak çevrimiçi ortamda karşılıklı bağımlılıklar hakkında gördüğünüz yüzeysel şeyleri değil, nasıl hayır diyeceğinizi öğrenin, ihtiyaçlarınızı belirtin, var olduğunu bilmediğiniz bir benliğin ihtiyaçlarını iddia edemezsiniz, olay bundan daha derindir ve aynı zamanda birbirine bağımlı insanların çoğunun enerjisi bile yok veya kendileriyle uğraşmak istemiyorlar, orada başka kimse olmadan sadece kendilik olmanın değerini görmüyorlar.

Katkılarıyla değerlerini kabul ederek varlıklarını doğrulamak için kendiyle birlikte olma deneyimini yaşamak lazım ki bir anlamıyla korkunçtur çünkü size eşlik edilmesinin nasıl bir şey olduğunu bilmiyorsunuz, iç dünyanızı biliyorsunuz ve bu yüzden çok korkutucu bir şey gibi geliyor, yapılması çok korkutucu bir şey çünkü buna uyum sağlayamadın, görülmedin, tanınmadın ve sonra kim olduğun iyi kıza dayanarak tüm bunları olmaya karar verdin itaatkar kız, anne, baba ve herkesle ilgilenen annesiz çocuk gerçekten ve bu hayatınızı birden fazla şekilde etkiliyor ve belki de gitmemeye karar verdiyseniz bu yollardan bazıları doğru şekilde ele alınmayacaktır. 

Başkalarına annelik yapmaktan bıkmış gibisin, bu, anne olmak için zamanla gelişeceğin bir kapasite olmayabilir, belki öyle olacaktır ya da belki bir anne olursun ve şöyle dersin, gerçekten de sahip olduğum bir kapasite ama yapacak yeterli zamanın olacağı veya her zaman lüksün olacağı kesin olan şey, kendinin annesi olmak, kendine yeniden ebeveynlik yapmak, kimsenin sana katılmadığı yerlere bakmaktan korktuğun içsel alanlara yürümek ve kimsenin bakmadığı ya da söylemediği bir kendine sahip olmanın nasıl bir şey olduğunu deneyimlemek... 

Ah iyisin ah mükemmelsin... ama sadece bu olmak birbirine bağımlı olanlar için zorlu bir şeydir çünkü onlar aynı zamanda birçok değerin peşindedirler mükemmel görünerek, yani kendinizi görmek ve kendinizle tanışmak, bunun için çalışmaya başlamak istiyorsanız üstlenmeniz gereken zorluk olacaktır ve evet, bu aynı zamanda bir uyum terapisti bulmaya ve bunu tutabilecek birini bulmaya yardımcı olabilecek terapi yoluyla da gerçekleşebilir. Bunu nasıl yapacağınızı öğrenene kadar size yer var ama sonuçta bunun yapmanız gereken bir şey olduğunu bilin ve bunu yapmaktan hoşlanmasanız da çoğunuzun yaptığı en azından birlikte çalıştığım insanların çoğu kendilerini çok dirençli hissediyorlar bunu yapmaları çünkü onlara yapabilecekleri öğretilmedi. Önce kendi duygularına erişebiliyorlar,  herkesin bu duyguları hissetmelerine izin vermesi gerekiyor ama senin bunu yapma kapasitesine sahip olduğunu biliyorum. Böyle şeyler yapın çünkü herkesin ihtiyaçlarını önceden tahmin edebiliyorsunuz ve onların ne hissettiğini görebiliyorsunuz ve neye ihtiyaç duyduklarını bilebiliyorsunuz ve bunu yapabiliyorsunuz çünkü kendinizi değiştirebiliyorsunuz ve kime ihtiyaçları varsa aynı şekilde davet bunu kendinizle yapmaya başlamanızdır, kim olduğunuzu bilmeye ihtiyacınız var ki kendinizi başkaları aracılığıyla değil, sadece kendiniz olarak deneyimleyecek kadar güvende hissetmeye başlayabilesiniz.

(Bütün bunları yaptığı halde iyisin denen de fazla yoktur ha, kötüsün de denir ayrıca, kendisi mükemmel olmaya çalışan bir anne başka birine nasıl iyisin diyebilir ki?).